Terapia METODA WARNKEGO
trening percepcji słuchowej, mowy i prawidłowej pisowni – nowość w terapii dysleksji.
Twórcą Metody jest Fred Warnke. Opracował on technikę treningu zaburzeń centralnego przetwarzania odpowiedzialnych m.in za dysleksję.

 
Metoda stosowana jest prze wielu terapeutów niemieckich jednak w Polsce to dopiero nowość. Oparta jest na założeniach automatyzacji. Automatyzacja dotycząca słuchu, wzroku jak również zdolności motorycznych. Wszystko co robimy automatycznie przynosi mniej błędów i jest dla nas łatwiejsze i szybsze. Przy czynnościach automatycznych nie potrzeba aktywnej uwagi jednak by jakaś umiejętność stała się automatyczna potrzeba wielu ćwiczeń, przy czym umiejętności pozostają na zawsze (np. jazda na rowerze).

 
Dziecku z dysleksją bardzo trudno jest prawidłowo napisać dyktando. Musi ono powiązać ze sobą szereg umiejętności. Po pierwsze musi zarejestrować głos czytającego tekst nauczyciele za pomocą słuchu obwodowego, przetworzyć i zarejestrować informacje akustyczne potem przetworzyć to co usłyszało i go zrozumieć. Następnie podzielić zrozumiany tekst na poszczególne słowa (każdy wie kiedy zaczyna się słowo i kiedy kończy, proces ten zachodzi w mózgu). Trzeba również wyobrazić sobie pisownię każdego słowa – taki rodzaj wizualizacji i potem grafomotorycznie przenieść na papier by na końcu dokonać porównania napisanych treści z wewnętrznie wyobrażonym słowem. To wszystko da się pogodzić i często tak się dzieje. Dlatego, że odbywa się automatycznie. Jednak u dzieci z różnymi dysfunkcjami nie jest łatwe i dlatego trzeba je tego nauczyć.

 
Przyczyny zaburzonej automatyzacji mogą być różne: genetyczne, problemy podczas ciąży, problemy pojawiające się przy narodzinach, a także zapalenie ucha środkowego, upośledzenie słyszenia obwodowego oraz mała ilość rozmów w jakich uczestniczy dziecko, także dziecko „syndromem walkmana”(częste i głośne słuchanie muzyki).
Zaburzoną automatyzację można nadrobić poprzez odpowiedni trening, który prowadzi do polepszenia wydajności mózgu w każdym wieku!
Metoda Warnkego polega na badaniu i trenowaniu m.in funkcji podstawowych po przez 14 kroków.

 
Za pomocą specjalnie opracowanych urządzeń bada się próg kolejności wzrokowej ta zdolność jest ważna do precyzyjnego poukładania ciągów bodźców wzrokowych. Zdolność tę mierzy się za pomocą błysków następujących po sobie, których to kolejność trzeba określić.
Potem bada się próg kolejności słuchowej – zdolność ważną do układania ciągów bodźców słuchowych, którą mierzy się za pomocą następujących po sobie kliknięć w słuchawkach, których kolejność również należy podać.

 
Kolejny krok to zbadanie słyszenia kierunkowego, które jest konieczne do wychwytywania dźwięków użytecznych wśród zakłócających. Mierzy się ją za pomocą kliknięcia w słuchawkach i trzeba podać kierunek, z którego dochodzi.

 
Różnicowanie tonów – to 4 krok – jest to umiejętność szybkiego dostrzegania różnic wysokości dźwięków, które pojawiają się jeden po drugim. Mierzy się ją za pomocą dwóch różnych tonów pojawiających się w słuchawkach i należy określić ich kolejność. Jest to istotne dla dzieci z dysleksją gdyż badania wykazały, że słyszą one wszystko w jednakowy sposób.
Krok 5 w badaniu to synchroniczne wystukiwanie rytmu. Jest to umiejętność świadcząca o efektywnej współpracy półkul mózgowych. Mierzona za pomocą kliknięć, które zmieniają się i dochodzą raz z prawej raz z lewej strony w słuchawkach. Osoby z dysleksją mają o wiele więcej trudności z utrzymaniem jednolitego rytmu wystukiwania przy naprzemiennym używaniu obu rąk. Przyczyną jest właśnie zaburzona koordynacja miedzy półkulami mózgowymi.

 
Krok 6 to czas reakcji z wyborem istotny w procesach decyzyjnych. Mierzy się czas jaki upływa od chwili pojawienia się pierwszego bodźca do naciśnięcia przycisku na urządzeniu.
Kolejny 7 krok to test wzorca częstotliwości – umiejętność przekładania melodii mowy na informację, mierzona za pomocą dwóch ciągów dźwięków o jednakowej wysokości i trzeba określić jego pozycję. Potem sprawdza się wzorzec czasowy – umiejętność przekładania rytmu mowy na informację, którą mierzy się za pomocą ciągu dwóch dźwięków o takiej samej długości i jednego o odmiennej i również określić trzeba jego pozycję.

 
Krok 8 i 9 to badanie koordynacji oko-ręka – ważne dla dysgrafików.
Sprawdzić należy również zdolność zapamiętywania krótkotrwałego – umiejętność ważna przy czytaniu ze zrozumieniem tekstu oraz rozróżnianie głosek i spostrzeganie dynamiczne – ważne przy szybkim, niezakłóconym czytaniu. Ostatnie kroki w badaniu to sprawdzeni czy osoba dobrze widzi (czy nie ma tzw. zeza ukrytego) czy dobrze odtwarza widziany obiekt na środkowym dołku każdego oka. I wreszcie krok 14 – literowanie wzrokowe, które sprawdza się za pomocą przeliterowania słów takich, które inaczej się pisze, a inaczej wymawia.
Kiedy wyżej wymienione funkcje są zaburzone należy je poprawić poprzez odpowiedni trening.

 
Trening powinien trwać od 3-5 tygodni. Po osiągnieciu wartości docelowych zaleca się dalszy trening utrwalający, który powinien trwać tyle miesięcy ile dziecko ma lat.
Wszystkie stwierdzone zaburzenia należy trenować jednocześnie. Trenuje się za pomocą specjalnych urządzeń, np. Brain Boy Universal lub Lateral Trainer ( i innych), przy pomocy mikrofonu, słuchawek, płyt CD, specjalnych okularów i różnych przygotowanych przez terapeutę materiałów.